გიგა მუჭაური - ლექსები

გაზაფხულები
შენ გაზაფხულის ჩემი ხარ ია,
მე მიხარია სურნელი კვირტთა,
ასე ძლიერად რომ მიხარია
სიყვარულია, ნუ გაგიკვირდა.
შენი თვალები საფიცარია,
საფიცარია შენი არსება,
და ოთხია თუ რვა ფიცარია
ის არასოდეს დაიმარხება.
ნეტავ იცოდე რა ქარებია,
რა ქაოსია როცა მშორდები,
სიყვარულისთვის გამხარებია
წარმოიდგინე, თუნდაც შოლტები.
ოხ როგორ მიყვარს გაზაფხულები,
გაზაფხულები ეგ თვალებია,
მიზნებადამაქვს დასახულები,
რომ სიკვდილამდე მეყვარებიან.
23-01-2018
21:20


შენი მორჩილი მეფეპოეტი
რატომ მაწამებ?! რატომ ცივდები?!
შენი სითბო ხომ ასე მჭირდება,
სხვები არიან ერთი ციდები,
შენ კი ჩემს გულში გერგო დიდება.
გულმა დედოფლად მოგიხსენია
და მუხლმოყრილი შენთან მოვედი
ხო, ეს ამაყი სულიც შენია შენია,
შენი მონაა მეფე პოეტი.
ჭირმაც წაიღოს ყველა წოდება,
ოღონდ გავედრებ სულ ნუ გათელავ,
ამ სიბნელეში შენ გელოდება
ჩემი თვალები, ციცინათელავ.
ოხ ეს ზამთარიც როგორ მაწამებს,
ვერ იკავებენ ყინვას მინები,
ახლა თუ არა, მჯერა სხვა ღამეს
სითბოდ, მზესავით მომევლინები.
რადგან გავხსენი გულის კარები,
ასე გულღიად დაგელოდები,
რადგან მიყვარხარ, სულ მეყვარები,
შენი ღირსებით, შენი ცოდვებით.
მე ჩემს სამყაროს გჩუქნი ლამაზო,
ვეღარ გავძელი, ისევ მოვედი,
და დედოფლობას ისევ გთავაზობს
შენი მორჩილი მეფე პოეტი.
02-12-2017
02:30


xxxxxx
საათი იცნობა ისრებით,
კაცი კი დარჩენილ კვალით,
,,დღევანდელ" ცხოვრებით ვისვრებით,
ხომ ჯობდა გვეცხოვრა ,,ხვალით"...
ჩვენ ვტკბებით დღევანდელ ორ გროშით,
ხორცს ვკვებავთ, სულებს კი არა,
გრძნობები გავცვალეთ ოქროში
პირამდე გავივსეთ ,,ძარა"...
აბა ვინ ლამაზად ჩაიცვამს,
აბა ვის მეტი აქვს გროში,
აბა ვინ თაფლიან ჩაის სვამს
ყველაზე უმოკლეს დროში...
შეჯიბრი სმაში და ჭამაში,
შეჯიბრი მოდის და მადის,
ცხოვრების არსს ვხედავთ ამაში,
ვინ როგორ მანქანით დადის...
,,კომფორტი" სულებზე ძვირია,
სულები ქექავენ ნაგავს,
შეხედე მდიდარო ,,კირია"
ეგ ხორცი სულის სახლს არ გავს...
ეგ ხორცი სახლია მძორების,
მიწაა მაგ ხორცის ბინა,
მას მეტი ნაწილი ცხოვრების,
ყურღია თვალხილულს ძინავს...
საათებს გვამცნობენ ისრები,
კაცობებს განვლილი გზა-კვლები,
ნაგავში უსიტყვოდ ვისვრებით,
ოღონდ არ მოგვაკლდეს საკვები.
26-07-2019
15:40


xxxxxx
ობიან პურზე წასმული ჯემი
და მირთმეული წარმოდგენები,
მაინც ნანატრი ბავშვობა ჩემი
და აწ წასული ხალხი, ჩემები...
,,ლამპის" ნათება ფერები ნაცრის,
ძველი რადიოს ხმების შიშინი,
თუმც აწმყო უფრო ყოფილა მკაცრი,
მაშინ ხომ გვერდით მყავდნენ ისინი...
სიახლეები ბევრი კი არის,
მაგრამ რა ვუყო წარსულ იარებს,
მოუშუშებელ მწველი იარის
ტკივილს ვერავინ გაიზიარებს...
მძიმეს და მაინც სანატრელ იმ დროს,
იმ ნოსტალგიას ვეღარ ვეშვები,
გულში მუდმივი ტკივილი მკვიდრობს
და ბოლოს უღებს მისი ეშვები...
არ ვარ მნატვრელი ჩაცმის, ჭამა-სმის,
გამომაღვიძა ოღონდ ახლა და,
გამომათვიძა ოღონდ მამას ხმით,
განა კოშმარით მამის საფლავთან...
25-07-2019


xxxxxx
ყურადღება! იძებნება ღირსება,
მასთან ერთად მეპატრონე ღირსების,
იყიდება მისი ყალბი თვისება,
რეალურად გამყიდველურ თვისებით...
ყურადღება! იძებნება მძებნელი,
მოხალისეც საძებნია მისი და,
იყიდება თვითმარქვია მზე ბნელი,
შერჩეული გამყიდველის ფიციდან...
იძებნება წრფელი მონანიება,
იძებნება თავად სინანული და,
საჭიროა რომ დავიწყოთ ძიება,
ჩვენს თავებში ახლა ყველამ ნულიდან.
18-07-2019
            

xxxxxx
თუ დაგიკარგავთ როდესმე ის ,,მე"
რომელსაც შენი სჯერა და გისმენს?
ის მე რომელიც შენი ტოლია,
რომ იპოვე და შეგიყოლია,
ღამე გიცვალა რომ განთიადად,
რომ გაამაყა, რომ გადიადა...
თუ დაგითმიათ სხვის მესთვის ის მე,
რომელსაც შემდეგ სარდაფში იცმევ?
რადგან აღარ გსურს რომ გაწყდეს ვიწრო,
ზედ სულზე იხევ, დროულად იძრობ...
სარკის წინ დგახარ უსახო სახით,
არც კი გემჩნევა ბრძოლაში კრახი,
დამსგავსებიხარ უხელო ოსტატს
და უფუნქციოდ დარჩენილ ფოსტას.
თუ გიჩუქნია საკუთარი მე,
რომ ენავარდა ზეცაში სხვის მეს,
არ გაგიკვირდეს, არ თვა ვაიმე,
თუ კი მას შემდეგ ვეღარც კი გიცნენს,
რადგანაც უკვე აღარ ხარ შენ ის
და რაც გშვენოდა აღარც ის გშვენის,
რადგან ვერ ირგებ იმ ძველ გემოსაც
და იმ სამოსელს სულ რომ გემოსა.
2019


xxxxxxx
მე დავბრუნდები ვითარცა ჟამი,
ვითარცა ჟამი მეორედ მოსვლის,
არვის შერჩება ზედმეტი გრამი,
ვალი არც ერთი მკვდარის თუ ცოცხხლის...
მე დავბრუნდები ვითარცა ძე ღვთის,
მკვდრეთით აღვდგები როგორც ლაზარე,
დამეფინება სამყარო ფეხთით
და გალაქტიკას შევაზანზარებ...
არ დამჭირდება გვერდიდან მოვლა,
მოვალ პირდაპირ, ცხადად თვალისა,
კაცად თუ არა მე მოვალ თოვლად,
ვისთვის შფოთად და ვისთვის ხალისად...
ვისთვის რთულად და ვისთვის მარტივად,
აუტანლად თუ გადასატანად,
ყვავ-ყორანთათვის მოვალ არწივად,
მწვალებელთათვის სასტიკ სატანად...
მოვალ ყინვაში, გრიგალში, ქარში,
მოვალ მზის სხივად, ციურ სხეულად,
არა ჯარებით და არა მარშით,
ისევ მარტოდ და გამორჩეულად.
02-07-2019


xxxxxxx
საკუთარ გრეხებს გვერდს ვუვლით მშვიდად,
ვიმშვიდებთ ეგოს სხვისი გრეხებით,
სამზარეულო გვიკივის შიდა
და მაინც ურცხვათ სხვისას ვეხებით...
მეტი ვართ მხოლოდ უარესებზე,
ვინც ჯერჯერობით მოასწრო მეტი...
ერთი ნაბიჯით უკან რელსებზე,
ერთით ნაკლები ,,მოაზროვნეთი"...
ჩვენ ისევ სხვისი ცოდვები ,,გვართობს"
საკუთარ ცოდვის ზურგის შექცევა,
და ჩვენი ეგო უსაზღვროდ ფართო
საკუთარ მტრად და მკვლელად გვექცევა.
2019
xxxxxx
ადრე დაცემული
ახლა ზენიტშია,
ახლა მთელი სულით
ყველა სენი გვშია...
დღეის სასირცხვილო
ხვალ-ზეგ მოდაშია,
_ბრბოს და მასის შვილო
დღემდე მოდას შია!...
,,სიტყვა" უხვად ყრია,
,,სიტკბოც" უხვად არის,
       ,,გენიალურია"
ნგრევა ერის კარის...
ძალა ბრბოშია და
ძალა მასაშია,
სული გროშია და
ახლა მასაც შია...
ალბათ ბოღმა შური
ყველა რასაშია,
ასი კაცის პური
ერთის სასაშია...
ვისაც უყვარს ლარი
ფეხით სათელია,
სანთლით საძებარი
თავად სანთელია...
აღარც სიტყვის არ მწამს,
აღარც საქმეს ველი,
გზა-კვალს კარგავს ამ წამს
სანთელ-საკმეველი.
27-05-2019
14:00


xxxxxxx
თუ ანგელოზი ჩემში მეტია,
ეშმაკიცაა მცირეოდენი,
ამ ხორცში ორი კაბინეტია,
ორი მსაჯული, ორი ორდენი...
და უფრო მცირე, ჩემი მე არის,
მომწყვდეულია შუაში ორთა,
ასე მცირეც კი, მაინც მე ვარ ის,
ვინც ამ სიბნელეს სინათლით მორთავს...
ამ ცივ დროების ისტორიკოსი,
განხრით მთავარი ნაკლთაღმწერელი,
რომ სამართალი მუდამ იყოს იქ,
სადაც მალავენ, სადაც ვერ ელი...
რომ აღარ იყოს ქება დიდება,
გაზულუქებულ არსაქებართა,
რომ ჩვენ უფალი გვეპატიჟება
და მათი ლუკმაც არა გვემართა...
ვთქვათ და ეშმაკი უფრო მეტია,
ანგელოზია მცირეოდენი,
ეს მაინც ჩემი კაბინეტია,
ორივე არის ჩემი ორდენი.
13-05-2019скачать dle 12.1 ზემოთ