ჩვენს შესახებ
პოპულარული
სტატიების არქივი
გამოკითხვები
რა ტიპის სტატიებს ისურვებდით ?
გიორგი შონია - ლექსები
რას ამბობს პოეზია
რას ამბობს პოეზია?
შერჩა კი მას ძალა რაიმე ქმედითისთვის?
რა შეუძლია მოიმოქმედოს პოეზიამ, როცა შიმშილი რიგითი პარლამენტარივით ვერაგია?
რაზე მეტყველებს ჩემი ენა?
რა ენაზე ვმეტყველებ, როცა შენ გამოგთქვამ?
რაზე მეტყველებს ჩემს ენაზე შემოჭდობილი შენი ენა?
რაზე იმეტყველებენ ქალაქის ქუჩები, როცა ჩვენ აღარ ვიქნებით?
რომელ მოგონებებს წაიკითხავენ ადამიანები ჩვენზე?
რაზე მიუთითებს სიკვდილი?
დავიწყებისკენ?!
რაზე მიუთითებს შენი დაბნეული თვალები
და აჩქარებული პულსაცია?
ნუთუ სიყვარულისკენ?!
უნდა ვუფრთოხდეთ თუ არა გამოწვევებს?
თუ კომფორტის ზონებს თავქუდმოგლეჯილები შევეხიზნოთ?
რას ამბობს თითოეული განთიადი,
რომელიც შენი მომავლისკენ არის დამიზნებული?
ხშირად უნდა ვუსმინოთ
დროებით სხვაგანმყოფ საკუთარ თავებს,
რომლებიც აუცილებლად დაბრუნდებიან
უფრო ძლიერები, უფრო მაღლები, უფრო მიმზიდველები...
და ამინდის პროგნოზს,
ვალუტის კურსსაც უნდა ვადევნოთ თვალი
და თითი აუცილებლად მივაბჯინოთ ცხოვრების პულსაციას,
რომ ნესტიანი გვირაბის ბოლოს სინათლე თუ არა,
ჭიქა ყავა და უფასო ვაიფაის როუტერები მაინც დაგვხვდეს.
პოეზია კი - არ ვიცი.
მე არ ვიცი, შერჩა კი მას ძალა რაიმე ქმედითისთვის.
ჩემი გზა
(ნაწილი მეორე)
შენ შეგიძლია იყო მშვიდად
და იფიქრო ჯერდაუწერელ ლექსებზე
და მოსალოდნელ ბედნიერებაზე,
როცა ირგვლივ ყველა მოწყვეტით ეცემა ძირს
და ძალა საკუთარი თავივით ეცლებათ ხელიდან.
ყველანი ერთად აფრიალებენ თეთრ დროშებს
და ყველგან შეგუების აუტანელი სუნი დგას..
შენი ორიენტირი კი ფილიგრანულად ზუსტია
და ხელმოცარვების სერია, რომელიც ასე უსინდისოდ მიეწყო ერთმანეთს,
ვერაფერს გაკლებს და ვერც ლიბრად გედება თვალზე.
შენ მტკიცედ დგახარ იქ, სადაც უნდა იდგე.
იქ, სადაც მუდამ ქარიშხალია,
იქ, სადაც ადვილია, ფეხი დაგიცდეს.
შენი ლექსების ლირიკული გმირი კი ისევ დაიგეშება ახალ ლექსებში,
სადაც მორიგ წირვას გამოუყვანს ძალაუფლების ცენტრებს.
მიუხედავად იმისა, რომ მისი მკლავების და წელის დიამეტრით
ამის წარმოდგენა ცოტა რთულია,
ის ყოველთვის მზად იქნება,
ნონკონფორმიზმის ცივი ოთახებიდან
გადამწყვეტი დარტყმის განსახორცილებლად.
ან შეყვარებულის ნაზ კანს შეეხება,
ან მორიგ ეგზისტენციური ხასიათის მოგზაურობას დაიწყებს
საკუთარი თავის გარშემო,
რათა გაზარდოს საკუთარი მნიშვნელობები,
რადგან მკრეხელობაა, იყო ერთმნიშვნელიანი
მრავალმნიშვნელიანი პროფილის მქონე სამყაროს წინაშე.
ამიტომაც, ის ყოველთვის მიმზიდველია,
მისი მზერა მრავლისმთქმელია და ამავე დროს სევდიანიც,
გოგონები გაგიჟებას არიან მასზე
და ერთი სული აქვთ, გულს როდის გადაუშლიან,
და სიყვარულში როდის გამოუტყდებიან.
ამიტომაც, შენ შეგიძლია, იყო მშვიდად და წერო ახალი ლექსები,
ხოლო საკუთარი მნიშვნელობები შეცდომებივით მოგიმრავლდეს.
სამყარო პერსპექტივებითაა დატენილი
და მიზანში ჰყავხარ ამოღებული.
ვერსად წაუხვალ.
ხედავ, მისი ლულა შენი გამხდარი სხეულისკენაა მომართული,
ამიტომაც იყავი მშვიდად, ძიების პროცესი გრძელდება
და შენც ჯერჯერობით არსებობ მხოლოდ იმაში,
რასაც ვერ პოულობ,
ხოლო რასაც იპოვი, იქნება დროებითი დასაყრდენი,
სანამ მორიგი გამოწვევები არ მომართავენ შენს სხეულს
ახალი გამარჯვებებისკენ.
ალბათობა
( წერილი დედას )
როცა ვწერ
მხოლოდ მაშინ შემიძლია ვიყო ის, ვინც მინდა
ან რასაც იმ წუთებში გამოვრჩები საკუთარ თავს
რადგან რთულია იყო კმაყოფილი
რთულია იყო კმაყოფილი საკუთარი თავით
ო, როგორ მშურს ქართველი პოეტების
ო, როგორ მშურს ქართველი პოლიტიკოსების
ო, როგორ მშურდა ჩემი კურსელების
ამაყი და საკუთარ თავში დარწმუნებული
სახეების ყურება
ისინი იყვნენ ისინი
და მაინც ახერხებდნენ ყოფილიყვნენ ბედნიერები.
მე კი ბედნიერება ხელიდან მისხლტებოდა
და სიხარული ხელიდან მისხლტებოდა
და მიწა ფეხქვეშ მისკდებოდა.
სანამ რამეს დავწერდი.
და ეს ასე იყო ყოველთვის
და დარწმუნებული ვარ ეს პრაქტიკა მომავალშიც გაგრძელდება.
დედა, მე ხომ უპირობოდ ვიღებ თამაშის ყველა წესს,
რაც არ უნდა სავალალო აღმოჩნდეს შედეგები.
და დინებასაც მკვდარი თევზივით მივყვები,
მე პოეტი-ეგზისტენციალისტი ვარ
და სხვანაირად ვერაფერს დავწერ.
და ამიტომაც გამარჯვებების პედესტალიდან ვერასოდეს იციმციმებს
ჩემი გამხდარი და ამბიციებით სავსე სხეული.
რადგან ეს ბანალური და მოსაწყენია,
ასევე უდავო შემოქმედებითი ფრუსტრაციის გარანტიას იძლევა.
თან სარგებელიც არ მოაქვს,
ამ გზით კარგი ლექსები არ დაიწერება
და რა საჭიროა გზა, რომელიც ლექსამდე არ მიდის ?
რა საჭროა გზა,
რომელსაც ზედმიწევნით ზუსტ დანიშნულების პუნქტამდე მივყავართ ?
წინასაახალწლო ელეგია
რა უფრო წმინდაა,
პატრიარქის თვალები, რომელშიც საბჭოთა კაგებეს მიწისქვეშა
იზოლატორები ირეკლება,
თუ პოეტის სევდიანი მზერა, რომელშიც ქალაქი დაცურავს,
როგორც მსუქანი თევზი,
რომლის მოუქნელი მოძრაობები და არასანდო სილუეტი აჩენს ლექსებს,
ხოლო ლექსი აჩენს პრობლემებს,
ხოლო პრობლემები ეგზისტენციურ შიშებს,
რაც ალბათ ყველაზე მომგებიანი მიზეზშედეგობრივი კავშირია კაცობრიობის ისტორიაში,
დაახლოებით ისეთი, ექვსი ციფრი რომ გამოიცნო მიყოლებით ლატარეაში,
ანუ ფაქტობრივად ჯეკპოტს ხსნი
და ხსნი საკუთარ თავსაც, იმ ზომამდე,
რომ ყველაფერი დაიტიო,
მსუქანა თევზისხელა ქალაქი, სადაც დიდი ხანია საღათას ძილით სძინავთ მათ,
ვისი თვლემაც კი დანაშაულია,
შენი პერმანენტულად ცარიელი საფულე,
ყოფილი შეყვარებულის სევდიანი მზერა და ა.შ.
და მაინც, ვკითხულობ, სად არის თოვლი შარშანწინდელი
და მეგობრები, რომლებიც აღარ არიან მეგობრები.
ისინი მრავალუცნობიან განტოლებებად იქცნენ,
რომლის ამოხსნასაც დრო სჭირდება,
შენ კი დრო არ გაქვს,
ამიტომაც წერ ამ ლექსს
და იგებ,
აგებ
და უგებ დროს.
გადაუდებული ფრენა
ყველა, ვინც დააგვიანა სიტყვების ამოთქმა
და უსამართლობისგან ყელში გაჩხერილი გორგალი უხმოდ გადაყლაპა
და მოქნეულ მუშტს ორივე ლოყა რუდუნებით შეაგება
ხელიდან აუორთქლდა ხვალინდელი დღე,
ის უძლურია,
როგორც ადგილსამყოფელგამხელილი დამნაშავე.
ვინ მოგვიგდო ეს ბედისწერა?!
და უხვად მოაყოლა განსაცდელი
და საკუთარ ოთახებში გამოგვკეტა,
როგორც საკანში.
და არავითარი ინსტრუქცია არ მოაყოლა,
როგორ გვეცხოვრა.
როგორ დაგვეგროვებინა სოციალური კაპიტალი,
როგორ შეგვეწვა მწვადი ოსტატურად,
როგორ გაგვემარგლა ყანა,
როგორ არ გაგვეცრუებინა იმედები საყვარელი ადამიანებისთვის,
რომ ყოფილიყო ჩვენი მხრები გამართული
მიმართულება კი მკაცდრად განსაზღვრული.
აი, ასე.
ეს ცხოვრებაა,
ან ის, რასაც ხშირად ცხოვრებას ვეძახით.
გადაუდებელი ფრენა, მეტეოროლოგიურად მიზანშეუწონელ ამინდში
რაც თავისთავად პოეზიის, დეფინიციადაც შეიძლება
გამოდგეს.
ახალი სტატიები
გეგი კუხალეიშვილი - ღმერთკაცობრიობის მომავალი და სოციალისტური ფორმაცია 03:26ნინა ნენეა სამხარაძე - ლექსები 16:08გორვანელი - დემოკრიტეს ფილოსოფია 17:18ავთანდილ ყურაშვილი - ლექსები 17:17თორნიკე ღვინიაშვილი - Dicata matres 17:16თეიმურაზ ლანჩავა - ზამთრის თეთრი მერცხლები 17:15ნარი ჩხაბერიძე - ტერმინ „ჟამისწირვის“ განსაზღვრისა და მერმისთან ურთიერთკავშირისათვის 17:14დათო გაგოშიძე - არისტოტელეს შეხედულებები ხელოვნებაზე 17:11
ახალი ნომერი
პირადი კაბინეტი