ჩვენს შესახებ
პოპულარული
სტატიების არქივი
გამოკითხვები
რა ტიპის სტატიებს ისურვებდით ?
თემურ ჟღენტი - ლექსები
მე წვიმა მზრდიდა, როგორც კიპარისს, ზღვის ნაზი სიო, ოცნება ღამის. ჩემი ბავშვობა, ვხედავ, იქ არის, მეფერება და კოცნას მიგზავნის. ლამის არწივის ფრთები შევისხა, ლამის დავლეწო ცივი ქარები. მომეცით ჩემი
ია ჯღარკავა - ლექსები
“...დიდხანს მესმოდა ყორნის ჩხავილი. შემდეგ, როდესაც წახვედი ჩემგან, მიდიოდი და მიგქონდა სევდა - ჩემგან მოძღვნილი ლურჯი ყვავილი; თვალს მიეფარე - ვიფიქრე, მორჩა, დღე დაღამდა და აღარ ინათებს. თან
ნინო მოდრეკილაძე - ლექსები
ქვაკაცა, მომხვიე მზისფერი ტორები, მიწას დარდის ბელტად შეზრდილი. ღრუბლები მოედნენ ცას ზანტი ზმორებით, სითეთრე ფსკერისკენ შეზიდეს. რა ცოდვით მიჰკვრიხარ კლდეშუბლა გორაკებს, რა სისხლი გიმძიმებს მუხლებს,
ნათია კაპანაძე - ლექსები
წუხელ მამაჩემი დამესიზმრა შემიყვარეო, სიკვდილის წინ მევედრებოდა.. ახლა მაინც შემიყვარეო.. მიყურებდა თავისი მწვანე და წყლიანი თვალებით და ტუჩები უკანკალებდა... შემიყვარეო, ეს მითხრა მხოლოდ. ხელებს
ლეო ძაკონე - ლექსები
* * * ერთხელაც დილით წუთისოფელს ავუბი მხარი, ბრბოს შევერიე და მათსავით დავიწყე ქცევა. ვჩანდი, როგორაც თეთრ სხეულზე დამჯდარი ხალი, შეუჩვეველ თვალს შეუმჩნევლად ვერ გაექცევა... ვუსმენდი როგორ
ნინო უძილაური - ლექსები
ვეძებ დაგდებულ კალამს, ვეძებ გაცვეთილ დღიურს, ოდეს დავწერე სადაც, ვისთან ვტოვებდი ჩემს გულს. გადავასწორო მინდა, ძველი ნაწერის ბწკარი,
ნანა მომცელიძე - ლექსები
ამბობენ, რომ დრო ყველაფრის მკურნალია. მე კი ამ დროს არასოდეს ველოდები. პირჯვარს ვიწერ დაჩოქილი, მუხლმოყრილი. უფალს შევთხოვ მოაცილოს სულს ბორკილი. დრო ყველაფრის მკურნალია? - ტყუილია!
ი.ლომოური; გ.რაზმაძე; ვ.წერეთელი - გზა
თენდებოდა. ლარივით სწორი გზის ორივე მხარეს, სადამდეც თვალი სწვდებოდა, მოშიშვლებული ველი გადაჭიმულიყო. ჰორიზონტზე მთები ლურჯად ილანდებოდა. ტაქსი უჩვეულოდ ცარიელ ტრასაზე მიქროდა. - მაგარი მიწაა, შავი
გეგი კუხალეიშვილი - ლიბერალიზმის დეკონსტრუქცია
ლიბერალური ინსტინქტები ღრმად ფემინური, სუსტი და გადაგვარებულია. პასიური მდგომარეობიდან მოქმედებაში გადასვლის ჟამს, ეს ინსტინქტები სახეს იცვლიან და გაუკუღმართებული, ინვერსირებული ნების დემონსტრირებას
გენრიეტა ქუთათელაძე - ლექსები
დარდმა და მწუხარებამ დააჭკნო ეს ქალი, ეს ქალი, წარსულში რომ ჰგავდა ყაყაჩოს, სასტიკმა ცხოვრებამ დასეტყვა, დამეხა, დაცეცხლა დააზრო და დააბერა, ლამის დაახრჩო (ეჰ, რა ძნელია დევნილის ხვედრი).
ახალი სტატიები
დავით კაკაურიძე - საქართველოს ეროვნული ნაკრები ევროპის საფეხბურთო ჩემპიონატის კონტექსტში 22:53რაულ ჩილაჩავა - ლექსები 18:40ქევსერ რუჰი (ქეთი ხანთაძე) - გადაღმა მხარე 18:37ჯემალ შონია - ლექსები 18:33ზურაბ ვახანია - სიცოცხლის ფილოსოფია და მიღმასწრაფება 21:11ნინო დარბაისელი - ლექსები 20:08ნინიკო მშვიდობაძე - ლექსები 20:02ანნა კომლაძე - ლექსები 19:58
პირადი კაბინეტი