ჩვენს შესახებ
პოპულარული
სტატიების არქივი
გამოკითხვები
რა ტიპის სტატიებს ისურვებდით ?
მაგდა გორგიძე - ლექსები
წამიყვანე, წამოგყვები სადაც მეტყვი, არც კი გკითხავ, სად მიგყავარ, რატომ, რისთვის... ბეღურები თუ იქნება უფრო მეტი, თუ მეტყვი, რომ გემეტები მხოლოდ მზისთვის. თუ იქნება სულის ხუთვა სიყვარულით, თუ იქნება
Լևոն Խեչոյան / «Զանգը» - ლევონ ხეჩოიანი (თარგმანი - გელა გელაშვილი) - ზარი
თბილი, კოკისპირული წვიმა მოდიოდა. ჩვენს სოფელში მსგავსი წვიმა აქამდე არასდროს მოსულა. მთებში თოვლი ერთბაშად დადნა და სოფლის შუა გამავალმა მდინარემ ქუჩები თვალის დახამხამებაში გაავსო. ყველანი
კახა მჭედლიძე - ლექსები
რითმას უძიროს ურჩი კალამი მოხაზავს მჭახედ, მშვიდობის ნიშნად თეთრი ალამი ფრიალებს მახედ. აზვირთებული ფიქრის გორგალი იღვრება მელნად. უიმედობა ჩემში მოვკალი, იქცევა ფერფლად.
კატო მარი - ლექსები
მე და შენს შორის, მთვარევ, მანძილი თეთრად გაშლილი ღამის სუფრაა, არ სჩანს ვარსკვლავნი, შენ ხარ თამადა, მთავაზობ წვიმას... იგი სუფთაა, სუფთაა, როგორც გულები ჩვენი, წვიმიან ღამით გზებზე დაღლილი,
ინგა ჟღენტი - ოთარ ჯირკვალიშვილის ,,ბეკეტი“ - პოსტმოდერნისტული კრიზისის ქაოსის დაძლევის შესაძლებლობა?
თავად ავტორი ოთარ ჯირკვალიშვილი მოთხრობას ,,ბეკეტი“ ასოციაციურ, ასოციალურ რომანს უწოდებს. სათაურიდან გამომდინარე, მკითხველს აქვს ლოგიკური და, შესაბამისად, გამართლებული და დეტერმინირებული მოლოდინი,
თაკო შუკაკიძე - ეკრანი
მიწა, სადაც თეთრ ქაღალდში გახვეულ გვამებს ტოვებენ, სითეთრე ქრება თირიან ნიადაგში. სითეთრე მოძრაობს, გამოდის მაგისტრალზე და ბრუნდება ქალაქში. ეკრანი რეალობას გადმოსცემს, როგორც ერთადეთ სინამდვილეს.
ზურაბ პაპიაშვილი - ლექსები
იცი? მომინდა მოგიბოდიშო,რომ ცხოვრებაში ჩვენ შევხვდით გვიან,რომ არ მომეცა ბედისგან ნება მოვფერებოდი მაგ თვალებს, მზიანს... რომ გაზაფხულმა ჩაიგრიალა ჭაბუკურ გზნების გიჟმაჟ თარეშით და მოზეიმე ტრფიალის
გიორგი შერვაშიძე - ჩანახატ-,,პოსტები“
მაშინ, ალბათ, ასე ათი წლისა ვიქნებოდი, როდესაც პირველად მოხუცის ბინაში ამოვყავი თავი. მეზობლის ბავშვებს, გოგოებს გავყევი და დღის ბოლოს ლუბას კარზეც დავაკაკუნეთ. უფრო სწორედ, მეტიჩარა გოგოებმა
გიორგი მგალობლიშვილი - ეტიუდები
ერთ დროს დიდი რუდუნებითა და მოწიწებით მეპყრობოდნენ ადამიანები. – გულისტკივილით ამბობს წიგნი – ახლა კი ვაგდივარ ოთახის ერთ ბნელ კუთხეში მარტოდმარტო და მტვრის სქელი ფენა მადევს, სუნთქვა მიჭირს! ჩემი
გიორგი კუჭუხიძე - ლექსები
ტრუტუარი ჰგავს დამსკდარ ტუჩებს. და შემაწუხებს მაშინ ყველა ფიქრი და მზერა, რომელიც ისე მიქრის და მსერავს, როგორც ხალხი ამ ქუჩებს. საღამო დადგა, ასიგნალდნენ გზად მანქანები, სანამ ჩიტები მოდარაჯე
ახალი სტატიები
პირადი კაბინეტი
სხვადასხვა