ჩვენს შესახებ
პოპულარული
სტატიების არქივი
გამოკითხვები
რა ტიპის სტატიებს ისურვებდით ?
გორვანელი - გამოხმაურება ეკა ოთარაშვილის პროზაული კრებულის (,,გაქცევით შეჩერებულები“) შესახებ
ადამიანის ცხოვრებისეული დრამა ყოველი დღის ერთფეროვნებითაა გაჯერებული.., უკეთესი იქნებოდა გვეთქვა - ყოველი დღეა ცხოვრებისეული დრამა და ერთფეროვნებაც მასში გამოსჭვივის. მგრძნობიარეა ადამიანის ბუნება,
მარიამ ფახურიძე - 24 საათი
სიკვდილმისჯილივით ძარღვებშეკრული ვეკვრი საწოლს და ველოდები, როდის ჩამოკრავს უკანასკნელად წმინდა ნიკოლოზის ტაძრიდან ზარი, ზარი სიბნელის, ზარი დოგმატიზმის, ზარი ფარისევლობის. ვგრძნობ, როგორ ბორძიკობს,
სერგეი ავერინცევი - იმპერატორი იულიანე და „ბიზანტინიზმის“ დადგომა
იმ რელიგიურ კონფლიქტებში, ანტიკური ეპოქის დასასრულს რომ მოასწავებდნენ, მათ შორის, ვინც ქრისტიანობის მტრად გამოდიოდა, მტერზე ტერი იყო - იულიანე. ის ისტორიულ გადმოცემებშიც კი შევიდა სალანძღავი
ვარდგეს პეტროსიანი - რატომ კვდებიან ჩქარა ყვავილები (Վարդգես Պետրոսյան՝ - Ինչու են շուտ մեռնում ծաղիկները)
მე ეს მოთხრობა ერთი გოგოსთვის დავწერე, რომელმაც არც კი იცოდა, რომ მე ის მიყვარს. ასი წელი ვწერდი, ან იქნებ მეტიც. დავწერე მიწის ქვეშ. ნუ გიკვირთ, ადამიანებო, მე ახლა გიამბობთ, თუ როგორ გარდავიცვალე
ირინოლა გურული - ლექსები
ნუ მიმაჩვევ უშენობას, ნუ მიმაჩვევ, უმზეოდ ხომ წლები გამიხუნდებიან, კვირეები წევს უსიტყვოდ, სულს მეასედ ესიზმრება, რომ ლექსები ჩუმდებიან. ესიზმრება, რომ გათავდა ყველა ფერი, ნაფერები ფერები რომ
გიორგი გობეჯიშვილი - ლექსები
რამდენი რამე მივცოდე, ტალი მაქვს, ვანთე აბედი, მთებმა დარდი არ იცოდნენ– გულმა რა უგრძნოთ ასეთი... ცისკარს მამალი იყივლებს, ცას გადიფრენენ ბგერები, ჰაი, ცხოვრებავ, დილილმე,
სალომე ანანიძე - სამი ჩანახატი
უცხოვრებო ცხოვრებაც ცხოვრებად ითვლება იქ, სადაც შენი ფეხის ხმა დახშულ ყურებს ანადგურებს. ცივ ქუჩებს ისე უხდები. ლოლუებჩამოკიდებულ ასფალტზე მზის სხივი თავისი ფუნჯით ხატავს სახეს, რომლის წარმოდგენა
თამარ პაპაშვილი - სინკაპუ
ამას წინათ დავგუგლე და შევეცადე ერთი უჩვეულო სიტყვის განმარტება მომეძებნა, თუმცა ვერაფერს მივაგენი. არადა, „სინკაპუ“, კარგად მახსოვს (90-ანი წლების დასაწყისში ერთ ,,ბომონდურ“ ჟურნალში ამოვიკითხე)
ლელა კურტანიძე - ლექსები
მე არ აგიწევ ხელებს ცაში, რადგან თვალები ისედაც მაგონებს ტბის პირას ანთებულ სანთლებს. გახსენებული ნიავი ისევ ისეთი ნაცრისფერია და ისევ დაკრავს სევდა წელზე შემოხვეული მკლავების, რომელიც არ მთხოვდა
ჯაკომო ლეოპარდი - ლექსები
სულს ბავშვობიდან ეძვირფასა ეს მყუდრო ბორცვი, სხლტედ აზიდულან სად ხეები და უშორესი ერისიონით ტკბობას მზერას არ ანებებენ. მაგრამ, როცა აქ ჩამომჯდარი გავცქერი არეს, წარმომიდგება, ამ სხლტის მიღმა როგორ
ახალი სტატიები
გორვანელი - გამოხმაურება თეიმურაზ ლანჩავას წიგნის (,,ფიქრის გასამართლება“) შესახებ 19:59გიგი ხორნაული - ილო ფხოველი – „ვინც გულს უკლავდა ანასა" 19:36გიული გიგაური - სამი ჩანახატი 19:15გიორგი გოგუა - 5 რამ, რაც 2020-მა მასწავლა 19:00ნიკა კვესელავა - ლექსები 22:05თამუნა შაშიაშვილი (თავისუფალი პოეტი) - ლექსები 00:51მაგული ტერმაკოზაშვილი - ლექსები 22:11სოფიო ჩიტაშვილი - ლექსები 22:02
პირადი კაბინეტი