ჩვენს შესახებ
პოპულარული
სტატიების არქივი
გამოკითხვები
რა ტიპის სტატიებს ისურვებდით ?
გიორგი მგალობლიშვილი - ეტიუდები
ერთ დროს დიდი რუდუნებითა და მოწიწებით მეპყრობოდნენ ადამიანები. – გულისტკივილით ამბობს წიგნი – ახლა კი ვაგდივარ ოთახის ერთ ბნელ კუთხეში მარტოდმარტო და მტვრის სქელი ფენა მადევს, სუნთქვა მიჭირს! ჩემი
გიორგი კუჭუხიძე - ლექსები
ტრუტუარი ჰგავს დამსკდარ ტუჩებს. და შემაწუხებს მაშინ ყველა ფიქრი და მზერა, რომელიც ისე მიქრის და მსერავს, როგორც ხალხი ამ ქუჩებს. საღამო დადგა, ასიგნალდნენ გზად მანქანები, სანამ ჩიტები მოდარაჯე
გიორგი გოგოლაშვილი - ენას გიწუნებ, ქართველო
ახლახან ერთი ახალგაზრდა მწერლის წიგნს ვკითხულობდი; რამდენიმე უხერხული გამოთქმა მომხვდა თვალში... მერე სწორედ ამ თვალსაზრისით ფანქრით ჩავიკითხე ხუთიოდე გვერდი... და უცნაური სურვილიც გამიჩნდა –
გენრიეტა ქუთათელაძე - ლექსები
ახლა მე ისე ვძერწავ სტრიქონებს,ვით ღმერთი თიხას,როდესაც ქმნიდა ხატს თავისას - შესაქმის გვირგვინს და ჩრდილად მადგას იმ შორეული დღის გაელვება, ოდეს ადამმა ედემს მოავლო პირველად თვალი: ვერ დაინახა ძე
ანა მითგუჩი (თარგმანი - ნინო მელქაძე) - წერილი სილვია პლათს
შენ შესახებ ბევრი ითქვა, ფსიქოლოგიური, იდეოლოგიური, რელიგიური, შენი ცხოვრება შენზე უკეთ იცოდნენ, ბევრი გლანძღეს. ბევრი საკითხის გამო ხშირად ბოროტადაც გამოგიყენეს, ისე, რომ შენთვის არც კი უკითხავთ,
მარინა თექთუმანიძე - ლექსები
სახლიდან გასულსუკან, შინისკენ რაღაც რომ მექაჩება, ამ რაღაცას ნეტა რა ჰქვია? იქნებ საწოლი, სადაც ყოველღამ მკვდრებთან შეხვედრის სიხარულის განცდა მაძინებს? იქნებ ნახატი- ჩემი ოცნების უფლისწული, რომელიც
ეთერ სადაღაშვილი - თანამედროვე თურქული პოეზიის თარგმანი
სიყვარული ქარაფია, მიუვალი, ნიკო, ირმის ნახტომს, ბეღურების გადაფრენას ელის, მარგარიტა, არ გესმოდა მხატვრის, ჩემთვის ვფიქრობ, მისი ფუნჯის, მისი ნიჭის, შეზავებულ ფერის... რად გაქელე, მარგარიტა, ეგ
ცირა ყურაშვილი - კაცი მიცურავს ღრმა ორმოში
მიცურავს ვითომ. მხარულით. ჯერ ერთ მკლავს მოუსვამს ატალახებულ წყალს, მერე მეორეს. ფეხის თითებით აუზის ფსკერს ებღაუჭება და წყალ-ტალახში იზიზნება. უფრო იმღვრევა აუზის წყალი. მაინც
გიორგი ზიჩი - ლექსები
როცა აღარ გწამს და ელოდები წამს, წავიდა ჯარი გადაჰყვა ძველ ამბავს, როცა იცი,რომ ჰაერი სადღაც ქრის, ქარების მეტი ვინ დაუდგება რიგს. მონოლითური აზროვნებიდან მწამს, ცხენი დაადგა არასაკადრის გზას, მინდა
გიორგი ბალახაშვილი - ლექსები
ქეშო პირველად ჩხუბში ვნახე, შორით „რასხოდო“, ისეთი ეშხით დაიძახა, ყველა გაჩერდა... ქეშო სან-ზონის სახე იყო, ხანაც რაფსოდი, ხანაც მამაო, ხანაც გიჟი, ხშირად ვამჩნევდი, ჩუმად, თავისთვის ბუტბუტებდა:
ახალი სტატიები
პირადი კაბინეტი
სხვადასხვა