ჩვენს შესახებ
პოპულარული
სტატიების არქივი
გამოკითხვები
რა ტიპის სტატიებს ისურვებდით ?
არტურ რემბო - ლექსები
ჭალაში, სადაც ვერცხლისფერი მოჩქეფს მდინარე და შეშლილივით ეჭიდება ნაპირზე ხავსებს, სადაც მთებიდან მზე იღვრება პირმომცინარე და აქაფებულ არემარეს სინათლით ავსებს, ყმაწვილ ჯარისკაცს ბაგეგახსნილს
ადა ნემსაძე - „წყაროსთვალივით წამოგხეთქავს სტრიქონი თოთო“ (გიორგი ლობჟანიძის პოეზია)
დაძაბული დროითა და ამ საუკუნის ცხოვრების უაღრესად აჩქარებული რიტმით გადაღლილ ადამიანს უფრო და უფრო ხშირად უჩნდება მოთხოვნილება მყუდრო თავშესაფრის ძებნისა. ეს თავშესაფარი კი ხან საინტერესო
ნათია როსტიაშვილი - ამალიას ზარი
ამალია თქვენ ისეთი ქალი კი არ გეგონოთ, ზაფხულობით, მამიდაჩემივით, ღოღნაშოს მურაბას ხარშავდეს, ზამთრობით კი - იმ წარუმატებლად მოხუფულ ქილებში ჩაშაქრულ მურაბას გულდაწყვეტილი წამოადუღებდეს და წელიწადის
ანა მითგუჩი - სამყარო, რომელიც გამოცანად რჩება
ჰორიზონტი ხელოვნებაზე ყოველთვის დიდ გავლენას ახდენდა, ამავდროულად ჰორიზონტი მხოლოდ მეტაფორაა, ეს არის ადგილი, სადაც ცა და დედამიწა ერთმანეთს ერწყმის, ხაზი, რომელიც ჩვენს სუბიქტურ აღქმას ზღვარს
ლუკა ბაქანიძე - მე ვეხებოდი, ჩუმად თქვა ხელმა
აი, ეგ მკლავდა: ახლა ხოა ასე, შემოსასვლელთან, კართან მიგდებულ-აყუდებული, ბუზებდასეული, ფქვილის ორ ტომარაში გამოკრული, თან, ეს წარწერებიც ტომარაზე, რო ცხიმი ამდენი და ნახშირწყლები ამდენი, არადა,
ცირა ბარბაქაძე - ლექსები
(დ)ადევნებული კითხვა ვარ - რატომ? მოულოდნელად შენთვის დასმული, შენი აწმყო ვარ და არა მარტო.... ვარ მომავალი და ვარ წარსული! ის სამყარო ვარ, რომელშიც შენ ხარ, სადაც სიტყვებით ვაგებ სასახლეს,
ნანა მომცელიძე - ლექსები
გრძნობას დავლანდავ სადღაც შორეთში, ტანს აბლაბუდის კაბა მაცვია. გადავეშვები გრძნობის მორევში ჩემი ფიქრები უკვე ანცია. უკვე დახტიან მაჯლაჯუნები, ცდილობენ სულის ამოხდას ბნელში. მაგრამ უარით დატანჯულები,
ზურაბ ხასაია - ლექსები
ეს შავი ზღვაა, მშვენიერო! ამ გარიჟრაჟის ცივ, მზეთუნახავ სარკეებში ზღვა მონარნარებს, ზღვა დაგიბრუნებს სიყმაწვილის უწმინდეს დღეებს, გაჩუქებს ღამეს, ქრიზოლითებს, სევდის მარმარებს.
ლევან ბრეგაძე - ,,რაღაც ნაცნობი, რაღაც თავისი“
ვისაც, თუნდ ერთხელ,მთაწმინდიდან სიამით მზირალს – დაბლა თავისი უძებნია თვალებით სახლი, ვისაც, მჯდარს კენტად, ღელის პირას, ანდა ხის ძირას – აღუდგენია სახეები ნაცნობი ხალხის, – არა მგონია, არ იპოვნოს
რაულ ჩილაჩავა - ლექსები
მეც მოვისვენებ, ცხოვრებაო, თუ დალაგდები!.. სადღაც სარდაფში ობდებიან არტეფაქტები, მომრავლდა ირგვლივ ჩემი სიტყვის ბანზე ამგდები და ზოგ-ზოგები, რომ შეხედო, ჰგვანან ბაცილებს.… რა დრო მოვიდა, სნაიპერი
ახალი სტატიები
გეგი კუხალეიშვილი - ღმერთკაცობრიობის მომავალი და სოციალისტური ფორმაცია 03:26ნინა ნენეა სამხარაძე - ლექსები 16:08გორვანელი - დემოკრიტეს ფილოსოფია 17:18ავთანდილ ყურაშვილი - ლექსები 17:17თორნიკე ღვინიაშვილი - Dicata matres 17:16თეიმურაზ ლანჩავა - ზამთრის თეთრი მერცხლები 17:15ნარი ჩხაბერიძე - ტერმინ „ჟამისწირვის“ განსაზღვრისა და მერმისთან ურთიერთკავშირისათვის 17:14დათო გაგოშიძე - არისტოტელეს შეხედულებები ხელოვნებაზე 17:11
პირადი კაბინეტი