ჩვენს შესახებ
პოპულარული
სტატიების არქივი
გამოკითხვები
რა ტიპის სტატიებს ისურვებდით ?
პაატა შამუგია - დაუჯდომელი
ეს ამბავი მაშინ მოხდა, როცა პირველი ადამიანი გამოჩნდა, რომელმაც გარკვეულ ხანს იცოცხლა და ბოლოს ყოვლად ქრესტომათიული სიკვდილით მოკვდა და სამი დღის მერე (კინოშიც ნახავდით) ფეხზე წამოდგა,
თეიმურაზ ლანჩავა - ლექსები
ამ ქალაქში ხშირად ყვავილს მესროდნენ, კანტი -კუნტად ტყვიასა და ისარს, ალბად მისთვის ვდიდგულობდი ესოდენ, სიყვარული მიბიძგებდა წინსვლას. ჩემი გული სიხარულით ფართხალებს, თუმც სიბერე სიჭაბუკეს ვერ ცვლის,
გორვანელი - 19 ივნისი
მზემ ამოანათა, სამყარომ გაიღვიძა. დათო კვლავ საწოლზე კოტრიალობდა, თითქოს მისთვის არ გათენებულაო. სამსახურში უნდა წასულიყო, 9 საათზე ეწყებოდა მუშაობა. ბანკში მუშაობდა კრედიტ-ოფიცერად. ივნისის თვე იყო,
ვარდგეს პეტროსიანი - რატომ კვდებიან ჩქარა ყვავილები (Վարդգես Պետրոսյան՝ - Ինչու են շուտ մեռնում ծաղիկները)
მე ეს მოთხრობა ერთი გოგოსთვის დავწერე, რომელმაც არც კი იცოდა, რომ მე ის მიყვარს. ასი წელი ვწერდი, ან იქნებ მეტიც. დავწერე მიწის ქვეშ. ნუ გიკვირთ, ადამიანებო, მე ახლა გიამბობთ, თუ როგორ გარდავიცვალე
ტერი ბისონი - ისინი (თარგმანი ჯაბა ვაშაყმაძისა)
ისინი ხორცისანი არიან. _ ხორცი? _ ჰო, ხორციდან არიან შექმნილები. _ ხ ო რ ც ი დ ა ნ?!
ირინოლა გურული - ლექსები
ნუ მიმაჩვევ უშენობას, ნუ მიმაჩვევ, უმზეოდ ხომ წლები გამიხუნდებიან, კვირეები წევს უსიტყვოდ, სულს მეასედ ესიზმრება, რომ ლექსები ჩუმდებიან. ესიზმრება, რომ გათავდა ყველა ფერი, ნაფერები ფერები რომ
გიორგი გობეჯიშვილი - ლექსები
რამდენი რამე მივცოდე, ტალი მაქვს, ვანთე აბედი, მთებმა დარდი არ იცოდნენ– გულმა რა უგრძნოთ ასეთი... ცისკარს მამალი იყივლებს, ცას გადიფრენენ ბგერები, ჰაი, ცხოვრებავ, დილილმე,
სალომე ანანიძე - სამი ჩანახატი
უცხოვრებო ცხოვრებაც ცხოვრებად ითვლება იქ, სადაც შენი ფეხის ხმა დახშულ ყურებს ანადგურებს. ცივ ქუჩებს ისე უხდები. ლოლუებჩამოკიდებულ ასფალტზე მზის სხივი თავისი ფუნჯით ხატავს სახეს, რომლის წარმოდგენა
თამარ პაპაშვილი - სინკაპუ
ამას წინათ დავგუგლე და შევეცადე ერთი უჩვეულო სიტყვის განმარტება მომეძებნა, თუმცა ვერაფერს მივაგენი. არადა, „სინკაპუ“, კარგად მახსოვს (90-ანი წლების დასაწყისში ერთ ,,ბომონდურ“ ჟურნალში ამოვიკითხე)
ლელა კურტანიძე - ლექსები
მე არ აგიწევ ხელებს ცაში, რადგან თვალები ისედაც მაგონებს ტბის პირას ანთებულ სანთლებს. გახსენებული ნიავი ისევ ისეთი ნაცრისფერია და ისევ დაკრავს სევდა წელზე შემოხვეული მკლავების, რომელიც არ მთხოვდა
ახალი სტატიები
გეგი კუხალეიშვილი - ღმერთკაცობრიობის მომავალი და სოციალისტური ფორმაცია 03:26ნინა ნენეა სამხარაძე - ლექსები 16:08გორვანელი - დემოკრიტეს ფილოსოფია 17:18ავთანდილ ყურაშვილი - ლექსები 17:17თორნიკე ღვინიაშვილი - Dicata matres 17:16თეიმურაზ ლანჩავა - ზამთრის თეთრი მერცხლები 17:15ნარი ჩხაბერიძე - ტერმინ „ჟამისწირვის“ განსაზღვრისა და მერმისთან ურთიერთკავშირისათვის 17:14დათო გაგოშიძე - არისტოტელეს შეხედულებები ხელოვნებაზე 17:11
პირადი კაბინეტი