გამოკითხვები
რა ტიპის სტატიებს ისურვებდით ?

მარი ბერუაშვილი - ლექსები

მარი ბერუაშვილი - ლექსები

სად არის ახლა სიყვარული ალალი, მთელი, თვალს ეცრემლება მონატრება გარდასულ წლების, ეს დრო შიკრიკად მესახება ავკარგის მთქმელი, ძველ დიდებასთან, ღარიბული აწმყოთი შემყრის. სად არის ნერგი, საიდანაც
ფიქრია ჩუბინიძე - ლექსები

ფიქრია ჩუბინიძე - ლექსები

ოდესღაც, იქ, სადღაც, წვიმიან საღამოს, მე შემოგეყრები, ვით მწველი სახადი და ისე გაგთანგავ გრძნობების ალმურში, ვით თუთის არაყი ორმაგად ნახადი და მერე იკითხე- რომელმან, რომელი...
მაყვალა დავლაძე - ლექსები

მაყვალა დავლაძე - ლექსები

წვიმს. ბათუმური წვიმაა... მოგონებები მართობს. წამში მოვლენილ ფიქრებში მომნატრებიხარ, ვდარდობ. ზღვას გავყურებ და ღრუბლები მიმოფანტულან ჯარად, წვიმა კი სევდას მიმატებს, ცრემლიან თვალებს ვმალავ.
სოფო წულაია - ლექსები

სოფო წულაია - ლექსები

გამხმარი ხეების ძვლებივით აშრიალდა ქარის შეხება ქალის სხეულზე და სახლმა, სადაც აკვანს მუდამ სიკვდილის  სუროსფოთლებშემოკრული ხელი არწევდა, ჩვილის ტირილი გამოისხა მზისფერ მტევნებად. – ბავშვი საიდან? –
ბაღათერ არაბული - ლექსები

ბაღათერ არაბული - ლექსები

თოვლი დაბერდა... და იცრემლება, ისევ უმატა ირგვლივ ჟინჟვლამაც, მალე ყვავილი- შუქი ტყემლების შემოენთება ველს გარიჟრაჟად... და ბალახების მწვანე ღვართქაფი გადითქრიალებს მინდვრებზე ისევ, საგაზაფხულო ციდან
ლევან კაკლიანი - ლექსები

ლევან კაკლიანი - ლექსები

მე არ ვიცი, როდის მოვა ის ჟამი, სადაც მიდის ის შარა-გზა გრძელი... მე არ ვიცი, როდის წავალ აქედან, არც ის ვიცი, ვინ რას იტყვის ჩემზე. მომიგონებენ, ზუსტად, მაქედან... შემოიდგამენ ჩემს ცხედარს მხრებზე.
მარი კოლხი - ლექსები

მარი კოლხი - ლექსები

მიყვარხარ დილის ნიავო, გეტრფი აისის მზეო, ბურუსს რომ შთანთქავ სხივებით, ამობრწყინდები, მზეობ... მიყვარხარ ღამის ღვთაებავ, სულამდე სავსე მთვარეო, სახეგაბადრულ ღამესაც თავი რომ მოანატრეო...
ნინო ქანთარია - ლექსები

ნინო ქანთარია - ლექსები

ჩამოვარდება ორსული მთვარე, ტანჯვით ღამდება, ვერ ახელს თვალებს. ახრჩობს წყურვილი, თან ცოტას ითხოვს, ლუკმაპურივით პატარა სითბოს. ტკივილი ავსებს, რთულია მეტად,
ვაჩე რაინდელი - ლექსები

ვაჩე რაინდელი - ლექსები

გზა დაეკარგა ზღვაში მენავეს, ქარმა ტალღებით ბნელს მიაცურა, ფიქრნი საცნობელს ვერრას ძერწავდნენ, შემორჩა ტილოს მინიატურა. ავად უმზერდა ცა გმობის მნახველს, თუმცა ტრიუმფის სდევა აურა, შეგრძნების წვეთი
გიორგი ზიჩი - ჰოფა და სეა

გიორგი ზიჩი - ჰოფა და სეა

არასტანდარტულ ქალაქში დაიბადნენ,მათი სარკმელები ერთმანეთს უცქერდა. უძრაობა მეფობდა ირგვლივ, საღეჭი რეზინებიც კი თითქმის არსად იყიდებოდა. საქორწინო ფიციც ისე მიიღეს,რომ ამაზე არც უფიქრიათ.