ჩვენს შესახებ
პოპულარული
სტატიების არქივი
გამოკითხვები
რა ტიპის სტატიებს ისურვებდით ?
ენდი ნემსიწვერიძე - ლექსები
განაახლა ვაზი მყნობით, მამაჩემს სხვა ენა ჰქონდა, ჩვენ მას ვენახს ვეძახოდით, იგი - მამულს ეძახოდა... ახლა ვხვდები, დრო რომ მროზგავს, ის ვენახი - მამულია, იმიტომ, რომ სამშობლოს ჰგავს, მამაჩემის
ზეინაბ მეტრეველი - ლექსები
*** დედამიწასაც ის ფერი დაჰკრავს, როგორც ლოგინის ბინადრის მომვლელს, ასე მგონია, ეს ჟამი მკარგავს და საპოვნრლად ვერასდროს მოვლენ... ღიმილის ეკალს კბილებით ვიღებ და საკუთარი სისხლით დაგეშილს, მგონია,
ოზლემ ოზგულ დუნდარი * - ლექსები (თარგმანი - ბელა ჩეკურიშვილი)
ბოსტნეულს რომ ჭრი და შვილები სკოლაში მიგყავს და გამოგყავს და ჭურჭელს რეცხავ და სახლს ალაგებ და დედაშენი თავის აზრებს გახვევს თავზე, ხელებზე, მხრებზე, ფეხებზე და ბოსტნეულს რომ ჭრი და საკუთარ ხორცსაც
დავით დეფი - დეფი♔სიახLOVE - ლექსები
დემე ვიცით მდინარე ზღვას როგორ ერთვის, მთელი ზღვა წვეთშიც როგორ ეტევა, დიდი სიჩუმით როგორ იღვრება სამყაროს სუნთქვა ფიქრებში ღმერთის. სამყაროც ოდესღაც იყო შენხელა, კეთილშობილი ყოველი წამით, მის
ელისაბედ ჯავახიშვილი - ლექსები
***მარტოობამ ამიტირა სულის კბოდე, მარტის თვეა არეული, ცრემლობს, თოვს და გიჟი ქარი ქარაშოტობს, არაფერი აღარ ხდება ჩემს გარშემო, თითქოს მოვკვდი, ჩემს საფლავზე გალობს შაშვი, გასუდრულა არე-მარე, თოვლის
ელია მორანელი მუსიკალური ხომალდი ,,ავრორა“
სანამ სულის წმინდა კვართი პწკარ-პწკარ ამოვლამბე სხეულიდან, ბედისწერის მერამლ-მესტროლაბე მიიმღერის და მხერვალი მართავს შტორმში ხომალდს და სწვდა ქიმი შორ მწვერვალის ხომლს და ახალ ფორმას აძლევს ლექსს და
ლეილა მესხი ჩენჩი
ეს ამბავი, სულ ახლახან მოხდა, ნაცნობ დაბაში... ჩემს მშობლიურ ადგილ_სამყოფელში. მოქმედ პირთა უმრავლესობას ვიცნობ, პირადად შევხვედრივარ, შორიდან თვალიც მომიკრავს... ამიტომ, მათზე წერა, მეტ-ნაკლებად
ამირან ფანცულაია - სალამურა და ველური კაცი
გათენებას ერთი საათი აკლდა, რომ რომანას გამოეღვიძა, საწოლიდან წამოდგა, გახედა მისი მეგობრის საწოლს, ჯეირანისა. ის საწოლში არ იყო, ამდგარიყო და გასულიყო მეგობრების საპატივცემულოდ. ის იმათთან დაწვა.
თეიმურაზ ლანჩავა - ლექსები
დრომ ყველაფერი გახვია დარდში, ჩამოირეცხა ჭრელი ფერები, მიყვარხარ, თუმცა ზაფხულში დარჩი, ჩემი ზამთრიდან ვერ გეფერები. აღარ ბრუნდება ის, რაც წავიდა, ფიქრის ამარა ვრჩები უშენოდ, რაც სიყვარულად დარჩა
მირიან ებანოიძე - ადამიანის შემდგომ
08 აპრ 15:43ჟურნალი / სტატიები / ესეისტიკა / კრიტიკა / ისტორია / ფილოსოფია / ფსიქოლოგია / მეცნიერება / გამოქვეყნებული
ჩვენ ვვარდებით ხაფანგში, როდესაც ვფიქრობთ საკუთარ თავზე, როგორც საფუძველზე, სამყაროს ცენტრზე და სრულ ერთობლიობაზე, რომლის მიღმაც არაფრის წარმოდგენა არ შეიძლება. ინტელექტი ჩვენია თუ საყოველთაო?
ახალი სტატიები
დალილა ბედიანიძე - ლექსები 05:14ეთერ სადაღაშვილი - თურქული პოეზიის თარგმანი 05:10ნინო დარბაისელი - ლექსები 05:01ბექა ახალაია - ლექსები 04:56გია ხოფერია - წარსულის ღია ფანჯრები 04:52ნანული კაკაურიძე, ირაკლი ცხვედიანი - მხატვრული აზროვნების რემითოლოგიზაცია: მეთოდოლოგიური პრობლემები 04:50ვალტერ ბენიამინი - დოსტოევსკის „იდიოტი“ (თარგმანი - ნუგზარ კუჭუხიძე) 04:45ფისო ნავროზაშვილი - ვინ დაწერა „დათა თუთაშხია“ და ფიესტა ქუთათურად 04:39
პირადი კაბინეტი
სხვადასხვა
ქეთი დუღაშვილი - ლექსები
ერეკლე ბეჟუაშვილი - ტიბეტური საგანძური (ნაწყვეტი წიგნიდან)
ინგუ ჭუმბურიძე - ლექსები
რაულ ჩილაჩავა - ლექსები
იოსებ ჭუმბურიძე - განკვირვება და გულ-ზრახვა*
ლუკა ბაქანიძე - ორი ნოველლა
კარლ იასპერსი - შიზოფრენიისა და შემოქმედების კავშირი (თარგმანი - ნუგზარ კუჭუხიძე)
სოფიო ღლონტი - ლექსები
თეიმურაზ ლანჩავა - ლექსები
ზაალ ებანოიძე - წყალგაღმიდან მოიწერე