ჩვენს შესახებ
პოპულარული
სტატიების არქივი
გამოკითხვები
რა ტიპის სტატიებს ისურვებდით ?
ირმა ქურასბედიანი - ლექსები
ენაო ჩემო, ენავ ჯვარცმულო, ამოხეთქილო სულში გრიგალად. მზის ათინათით ამოქარგულო, მოვლინებულო ერის ფიქალად. ღვთით კურთხეულო, დროში ნაწრთობო, საუკუნეთა მძლეო ათასო. საედემოვ და ცაში სამყოფო, ჩემო
მერაბ კვიცარიძე - ლექსები
იმ წუხანდელი ქეიფის შემდეგ ღამენათევი ხურდები დამრჩა, ისიც თეთრ ხიდზე ვაჩუქე მოხუცს და სამათხოვროდ მივდივარ ახლა.
შოთა მენიღბე - ლექსები
მარადიული სისხლი და შენ ამ სისხლის არ გწამს. შენ — მყუდრო, თბილი სახლი, მე — ქარი ნაბადს მაცვამს. შენთვის როზგია ბოროტება, შრამი — ვაება. მე კიდევ... ზურგზე პოეზიად დამეხატება. შენ გაურბიხარ, არ
ბელა ალანია - ლექსები
*** გარეთ ისევ შემოდგომის ამინდია, ძველებურად გულშიც სევდა ცრის, თუკი ახლა ყველაფერი გვიანია და დრო შენზე გადამაჩვევს ფიქრს... გარეთ ქარი სადეკემბრო ნისლებს წეწავს, მძინარე ხეს ბოლო ფოთოლს ხდის,
გივი ჩიღვინაძე - ლექსები
ჟამიანობის ექსპრომტი არც სხვაგან წასვლა გარგია, არც წუწუნი და ოხვრანი, შენს მიწას ენდე, მადლიანს, ხე დარგე, ახო მოხანი... ვერ შეგეწევა უცხოთა დენა სტუმრად და ხიზნადა, იმდენი მამა უცხონდათ, შენი ხსნა
ელისაბედ ჯავახიშვილი - ლექსები და ორი ჩანახატი
გამოკვირტულან ბროწეულები, ვით სიქალწულის ნაზი კვირტები, მე ახლა, კარგო, ისე მჭირდები, როგორც მის ყვავილს მზისა სხივები, გამთენიისას დაკოცნილები ვნებიან ჟინით. წვიმისა ფარდა ჩამოეშვა მრუმე ზეციდან,
ქეთევან გარაყანიძე - უცხოური პოეზიის თარგმანი
მინდა გახსოვდე, როცა მიწის გავხდები კერძი და საუკუნო სიმშვიდისთვის მიმიხმობს ზეცა; მაშინ, როდესაც, რა ძლიერაც უნდა ეცადო, ვერ გააქარწყლებ სიკვდილის და არყოფნის სევდას. როცა ვერ შეძლებ მომაგონო, რომ
ლია პეტრიაშვილი - ლექსები
გაუსაძლისი გახდა ყოფნა-არყოფნის არსი, ნდობა დავკარგე და აღარ მსურს სიცოცხლე ფარსი! ამ უღიმღამო, უამური ცხოვრების ფონზე, გამოღვიძებით რომ მოვიდნენ მავანნი გონზე... ალბათ კარგია, ბრმა-ყრუობის იმიტაცია,
მაია წიკლაური - ლექსები
დღეს დილით ზეცას, ცოტად ნისლიანს, მზე ურჩი სხივით გაეთამაშა, ნეტავ ვინ მიდის, ნეტავ ვის მიაქვს დღეს ჩემი ცრემლი დამდნარ ალმასად. ვინ შემატოვებს მოჭირხლულ ქვიშას და ზღვის ტალღებზე შეყინულ მარილს,
მარიკა ახალაია - ლექსები
დრო დაგეუფლა... შენს შავ-თეთრ პანოს, კლავიშებივით ატყვია სევდა. შეუსვენებლად გმინავდი და როს ბედი შენს სურვილს უკუღმა წერდა... მიენდე, როგორც სატყვიე მწყერი... უკურნებელი დაგჩემდა დარდი... მორჩილად
ახალი სტატიები
პირადი კაბინეტი
სხვადასხვა