ჩვენს შესახებ
პოპულარული
სტატიების არქივი
გამოკითხვები
რა ტიპის სტატიებს ისურვებდით ?
გიორგი ზიჩი - ლექსები
როცა აღარ გწამს და ელოდები წამს, წავიდა ჯარი გადაჰყვა ძველ ამბავს, როცა იცი,რომ ჰაერი სადღაც ქრის, ქარების მეტი ვინ დაუდგება რიგს. მონოლითური აზროვნებიდან მწამს, ცხენი დაადგა არასაკადრის გზას, მინდა
გიორგი ბალახაშვილი - ლექსები
ქეშო პირველად ჩხუბში ვნახე, შორით „რასხოდო“, ისეთი ეშხით დაიძახა, ყველა გაჩერდა... ქეშო სან-ზონის სახე იყო, ხანაც რაფსოდი, ხანაც მამაო, ხანაც გიჟი, ხშირად ვამჩნევდი, ჩუმად, თავისთვის ბუტბუტებდა:
ნინა ნინეა სამხარაძე - ლექსები
დღეს კვერცხები დატოვა და აივან-აივან მშიერ დედის მუჭამდე სულ ერთი ფრთით მიფრინდა, დედას შეეცოდა და ასე დარჩა მშიერი, შვილის ნარჩენ ნამცეცებს ფრინველი ჭამს მუჭიდან. მე რომ ამას ვუყურებ, სიყვარულიც არ
ულრიკე ალმუტ ზანდიგი / Ulrike Almut Sandig / - ლექსები (თარგმანი - ბელა ჩეკურიშვილი)
ეს ძილისპირული მათთვისაა, ჩაძინება რომ არაფრით სურთ, მათთვის მუდამ რომ ჯანყდებიან, როცა ესმით: ჩააქრეთ შუქი, ხმას ნუღარ იღებთ, ჩემი დაღლილი მეგობრებისთვის. რახანია ყველა სკამი ბარის მაგიდებს
გიორგი ხულორდავა - შუა საუკუნეების სპარსული პოეზიიდან
სახელით ღვთისა, ვინაც შექმნა სული ცხოველი, ვინც არს შთამდგმელი ენისა და მადლისმთოველი. მპატიებელი მსასოვართა ოდით და ოდით, მყოვარჟამიერ შემნდობელი ბრალის და ცოდვის. ვინაც დააგდო მისი კარი, მისი
გია ჯიჭონაია - ლექსები
წარმოადგენენ მეომრები შოკისმომგვრელ სივს, რათა ბრძოლაში არ წავიდეს, ვინც ძაბუნია, აქ უჩვეულო გემო დაკრავს ერთმანეთის სისხლს და ცრემლები კი გულებისთვის კვლავ სალბუნია. მათი ღიმილი ბევრ რამეზე
გიორგი გობეჯიშვილი - ლექსები
დარდი შემოაღებს კარებს, თვალმა თუ გაგთვალა სევდის, მერე დაიწყება გვემა, მერე სითბოც ვეღარ გშველის...
მამუკა ოჩიაური - ლექსები
მე ვარ ქართველი საქართველოდან, არც ევროპელი, არც აზიელი. მოვდივარ ბებერ ფესვის ღეროდან, რომელსაც ჰქვია - კავკასიელი. არ მესწავლება პატივისცემა, დედის და მამის, ცოლის და შვილის ველს ავსებს ჩემი
ხათუნა მარტიაშვილი - ლექსები
გათენებამდე ვეღარ მიხვედი, დღეებს აგროვებ ხსოვნის ღერებად და შეგრძნება გაქვს თითქოს ისეთი, რომ გამოგტოვა ქვეყნიერებამ. ვინ აგაწყვიტა ხსოვნის ღილები, უკვე რამდენჯერ უნდა გიყვარდეს, ისე გიჭირავს სული
ეკა კვიციანი - ლექსები
არ ვიცი, რატომღაც დღეს ასე მომინდა, ტკივილად ნაღვენთი სტროფები მეშალა, არ ვიცი, იქნებდა თეთრია, რა გითხრა?! თუ მე მეჩვენება სოფელი ფერშავად?! რატომღაც მომინდა დროებით გავცლოდი ყოველს და ეს ქარიც
ახალი სტატიები
გეგი კუხალეიშვილი - ღმერთკაცობრიობის მომავალი და სოციალისტური ფორმაცია 03:26ნინა ნენეა სამხარაძე - ლექსები 16:08გორვანელი - დემოკრიტეს ფილოსოფია 17:18ავთანდილ ყურაშვილი - ლექსები 17:17თორნიკე ღვინიაშვილი - Dicata matres 17:16თეიმურაზ ლანჩავა - ზამთრის თეთრი მერცხლები 17:15ნარი ჩხაბერიძე - ტერმინ „ჟამისწირვის“ განსაზღვრისა და მერმისთან ურთიერთკავშირისათვის 17:14დათო გაგოშიძე - არისტოტელეს შეხედულებები ხელოვნებაზე 17:11
პირადი კაბინეტი