ჩვენს შესახებ
პოპულარული
სტატიების არქივი
გამოკითხვები
რა ტიპის სტატიებს ისურვებდით ?
გიორგი კუჭუხიძე - ლექსები
ტრუტუარი ჰგავს დამსკდარ ტუჩებს. და შემაწუხებს მაშინ ყველა ფიქრი და მზერა, რომელიც ისე მიქრის და მსერავს, როგორც ხალხი ამ ქუჩებს. საღამო დადგა, ასიგნალდნენ გზად მანქანები, სანამ ჩიტები მოდარაჯე
გენრიეტა ქუთათელაძე - ლექსები
ახლა მე ისე ვძერწავ სტრიქონებს,ვით ღმერთი თიხას,როდესაც ქმნიდა ხატს თავისას - შესაქმის გვირგვინს და ჩრდილად მადგას იმ შორეული დღის გაელვება, ოდეს ადამმა ედემს მოავლო პირველად თვალი: ვერ დაინახა ძე
მარინა თექთუმანიძე - ლექსები
სახლიდან გასულსუკან, შინისკენ რაღაც რომ მექაჩება, ამ რაღაცას ნეტა რა ჰქვია? იქნებ საწოლი, სადაც ყოველღამ მკვდრებთან შეხვედრის სიხარულის განცდა მაძინებს? იქნებ ნახატი- ჩემი ოცნების უფლისწული, რომელიც
ეთერ სადაღაშვილი - თანამედროვე თურქული პოეზიის თარგმანი
სიყვარული ქარაფია, მიუვალი, ნიკო, ირმის ნახტომს, ბეღურების გადაფრენას ელის, მარგარიტა, არ გესმოდა მხატვრის, ჩემთვის ვფიქრობ, მისი ფუნჯის, მისი ნიჭის, შეზავებულ ფერის... რად გაქელე, მარგარიტა, ეგ
გიორგი ზიჩი - ლექსები
როცა აღარ გწამს და ელოდები წამს, წავიდა ჯარი გადაჰყვა ძველ ამბავს, როცა იცი,რომ ჰაერი სადღაც ქრის, ქარების მეტი ვინ დაუდგება რიგს. მონოლითური აზროვნებიდან მწამს, ცხენი დაადგა არასაკადრის გზას, მინდა
გიორგი ბალახაშვილი - ლექსები
ქეშო პირველად ჩხუბში ვნახე, შორით „რასხოდო“, ისეთი ეშხით დაიძახა, ყველა გაჩერდა... ქეშო სან-ზონის სახე იყო, ხანაც რაფსოდი, ხანაც მამაო, ხანაც გიჟი, ხშირად ვამჩნევდი, ჩუმად, თავისთვის ბუტბუტებდა:
ნინა ნინეა სამხარაძე - ლექსები
დღეს კვერცხები დატოვა და აივან-აივან მშიერ დედის მუჭამდე სულ ერთი ფრთით მიფრინდა, დედას შეეცოდა და ასე დარჩა მშიერი, შვილის ნარჩენ ნამცეცებს ფრინველი ჭამს მუჭიდან. მე რომ ამას ვუყურებ, სიყვარულიც არ
ულრიკე ალმუტ ზანდიგი / Ulrike Almut Sandig / - ლექსები (თარგმანი - ბელა ჩეკურიშვილი)
ეს ძილისპირული მათთვისაა, ჩაძინება რომ არაფრით სურთ, მათთვის მუდამ რომ ჯანყდებიან, როცა ესმით: ჩააქრეთ შუქი, ხმას ნუღარ იღებთ, ჩემი დაღლილი მეგობრებისთვის. რახანია ყველა სკამი ბარის მაგიდებს
გიორგი ხულორდავა - შუა საუკუნეების სპარსული პოეზიიდან
სახელით ღვთისა, ვინაც შექმნა სული ცხოველი, ვინც არს შთამდგმელი ენისა და მადლისმთოველი. მპატიებელი მსასოვართა ოდით და ოდით, მყოვარჟამიერ შემნდობელი ბრალის და ცოდვის. ვინაც დააგდო მისი კარი, მისი
გია ჯიჭონაია - ლექსები
წარმოადგენენ მეომრები შოკისმომგვრელ სივს, რათა ბრძოლაში არ წავიდეს, ვინც ძაბუნია, აქ უჩვეულო გემო დაკრავს ერთმანეთის სისხლს და ცრემლები კი გულებისთვის კვლავ სალბუნია. მათი ღიმილი ბევრ რამეზე
ახალი სტატიები
დავით კაკაურიძე - საქართველოს ეროვნული ნაკრები ევროპის საფეხბურთო ჩემპიონატის კონტექსტში 22:53რაულ ჩილაჩავა - ლექსები 18:40ქევსერ რუჰი (ქეთი ხანთაძე) - გადაღმა მხარე 18:37ჯემალ შონია - ლექსები 18:33ზურაბ ვახანია - სიცოცხლის ფილოსოფია და მიღმასწრაფება 21:11ნინო დარბაისელი - ლექსები 20:08ნინიკო მშვიდობაძე - ლექსები 20:02ანნა კომლაძე - ლექსები 19:58
პირადი კაბინეტი
სხვადასხვა










