ჩვენს შესახებ
პოპულარული
სტატიების არქივი
გამოკითხვები
რა ტიპის სტატიებს ისურვებდით ?
ვარდგეს პეტროსიანი (თარგმანი - გელა გელაშვილი) - ქალი, რომელიც აღარ შემხვედრია
ორი-სამი თვე იყო, რაც იმ ქალს თითქმის ყოველდღე ვხვდებოდი, დილაადრიან ვხვდებოდი - გაჩერებაზე მომლოდინეს ან უკვე ტროლეიბუსში მჯდომს (როცა ვიგვიანებდი). ამ ყველაფერში განსაკუთრებული არაფერი იყო - მე
ეკა ოთარაშვილი - გაქცევით შეჩერებულები
ჭერს მივჩერებოდი. არ იყო კუთხოვანი, როგორც იქ, ჩვენთან, საქართველოში. თაღოვანი სახლები ყოველთვის უცნაურ გრძნობას მიჩენს და ფიქრს მივყვები. ვცდილობ, განყენებულ საკითხებზე ვიფიქრო, მაგრამ ეს მხოლოდ
კონსტანტინე კაპანაძე - მხარე მზიურისა
მკითხველო ამა ქვეყნისა! ერთხელ,როცა ძველი ბერძნული ენის ლექსიკონს ჩავკირკიტებდი და თურმე სადღაც მიუსაფარში იბადებოდნენ პერსონაჟები,რომელთა ამბავი არც მე ვიცოდი,მოულოდნელად გამომეცხადნენ და რადგან
ქეთი იმერლიშვილი - მესაათე
ღამის სიჩუმისგან დატყვევებული, ახლადგაღვიძებული, პატარა ქალაქი ნელ-ნელა ითავისუფლებდა თავს მინავლებული, ბნელი წუთებისგან და რიგში ჩამდგარ მორიგ დღეს აღდგენილი ძალებით ეშურებოდა. ტრამვაის
არამ პაჩიანი - გამჭვირვალე ბოთლები (თარგმანი - გელა გელაშვილი)
რატომ სვამენ ადამიანები არაყს? სვამენ, რომ მსოფლიოს ყველა ბავშვმა იტიროს. სვამენ, რომ მჟავე კიტრი ჭამონ. სვამენ, რომ გარდაცვლილები და ღმერთი
ზურა ოდილავაძე - სექსუალური ,,ლიკბეზი“ (რომანი ,,ბეკერის“ როიალი)
გიორგის ჯერ კიდევ დაწყებით კლასებში ყველა თანაკლასელი ხუთოსანი გოგო შეუყვარდა. ამასთან ერთად, სრულიად უნაშთოდ დნებოდა კლასის დამრიგებლის ერთი წლით უმცროს შვილზე – ფაინაზე; თანატოლი უმცროსი
თეიმურაზ ლანჩავა - ორი მოთხრობა
ჩემი ასაკის კაცს ავტობიოგრაფიას აღარ თხოვენ. ნაცნობებმა იციან ვინ იყო და რა უკეთებია. უცნობებს არ აინტერესებს.ჩემი ხნის კაცს აღარსად ეძახიან და აწინაურებენ, პირიქით, ერთი სული აქვთ ჩამოაქვეითონ,
ლიზა ებრალიძე - ის, რითაც ვცხოვრობთ
-გამარჯობა, ელეონორ. - მივესალმე ქალს, რომელსაც ნახევარი საათი შორიდან ჩასაფრებული ნადირივით ვუყურებდი. მას კი ხელები პატარა ჩანთაზე ჩამოელაგებინა მშვიდად და სკამზე იჯდა ჩაფიქრებული. -უკაცრავად? -
სილვენ პრიუდომი - კაფე ,,სამოთხე" (თარგმანი - ნანა გოგოლაშვილი)
ბალზაკს თხუტმეტი წლის წინ შევხვდი, პარიზიდან ორმოციოდე კილომეტრის დაშორებით, მელან - პარადის ერთ-ერთ უნიკალურ კაფეში, სადაც, მაშინ, ისეთი მიზეზით მოვხვდი, რომლის გამხელაც ახლა უკვე აღარ მაშინებს;
ირაკლი ლომოური - ანტიმეტამორფოზა
ბლატტელლა გერმანიცა-ს, ვისაც დედამ დაბადებისთანავე „კოკროჭინა“ შეარქვა (მოფერებით - კოკრო), რადგან თავის და-ძმებთან შედარებით პატარა, დალეული გაჩნდა, და ვისაც იმ დღიდან ყველა მეტსახელს ეძახდა -
ახალი სტატიები
ზურაბ კიკნაძე - ღვთის ქმნილება და ადამიანის კულტურა 21:48მილან კუნდერა - ცენტრალური ევროპის ტრაგედია (თარგმანი - ნუგზარ კუჭუხიძისა) 21:37ნინო უძილაური - ლექსები 21:24იოსებ ჭუმბურიძე - პორტრეტები ლირიკოსის პროზაში 21:13თეონა დოლენჯაშვილი - Animal Planet 21:01ეთერ სადაღაშვილი - გაიღვიძე, საქართველო 23:42ხათუნა თავდგირიძე - ნიბელუნგების ბეჭედი 23:24თემო ჭახნაკია - ლექსები 23:12
პირადი კაბინეტი
სხვადასხვა