ჩვენს შესახებ
პოპულარული
სტატიების არქივი
გამოკითხვები
რა ტიპის სტატიებს ისურვებდით ?
აკსელ ბაკუნცი - ხოხობი (Ակսել Բակունց /«Միրհավ»)
შემოდგომა იყო, ბრწყინვალე შემოდგომა...ჰაერი სუფთა, ცრემლივით უმწიკლო. მოყვითალო მთები იმდენად ახლოს, იმდენად გარკვევით მოსჩანდნენ, რომ მათ დავარცხნილ კალთებზე შორიდან შეიძლებოდა ხევებისა და წითლად
ი.ლომოური; გ.რაზმაძე; ვ.წერეთელი - გზა
თენდებოდა. ლარივით სწორი გზის ორივე მხარეს, სადამდეც თვალი სწვდებოდა, მოშიშვლებული ველი გადაჭიმულიყო. ჰორიზონტზე მთები ლურჯად ილანდებოდა. ტაქსი უჩვეულოდ ცარიელ ტრასაზე მიქროდა. - მაგარი მიწაა, შავი
უმბერტო ეკო - ,,ეს"
– პროფესორო, წარმატების საქმე როგორ მიდის? – ამბობს გენერალი და პასუხს მოუთმენლად ელოდება. – რა წარმატებაზე მეკითხებით? – შეუტრიალებს კითხვას პროფესორი კა, თუმცა პასუხის გაცემას აშკარად არ ჩქარობს.
მარეხი მემანიშვილი - ოთხი ნოველა
დედამ თქვა, საბრალოს რაც შვილი გარდაეცვალა, მის მერე თვალისჩინი წაერთვაო...გათხოვებამდე ულამაზესი ქალი იყო, ტანმორჩილი, შავთვალწარბა და ეშხიანიო...ოთხი შვილი გააჩინა: ორი ვაჟი და ორი ქალიო.
ელენე დემეტრაძე - ხანძარი რასპრავაში
თებერვლის იმ საღამოს ბულანჟერიიდან ბიჭები ღრმად ნასიამოვნები დაბრუნდნენ სახლებში და მერე დილითაც ,,სუდა ი რასპრავაში” იხსენებდნენ სასიამოვნო ატმოსფეროს, რაც დედაქალაქში არსებულ საფრანგეთის იმ პატარა
მაია მახარაძე - მერედა, არ გეშინოდა?
ავტობუსი უღელტეხილს მიუახლოვდა. ოფლით პერანგგაწუწულ, თოხისტარზე ჩამოსვენებულ, წელკავგამჯდარ გლეხკაცივით ჩაიქოთქოთ-ამოიხვნეშა და გაჩერდა. ჯიქანჯიშიან, გვერდებ და
ცოტნე ავსაჯანიშვილი - აიშვარიას დაბადების დღე
ლიქიორის უბნის ბიჭები ვერავის ვერ იტანდნენ და უცხოელი სტუდენტები ვიღა მაგათი ფეხები იყვნენ?! ლიქიორის უბანში არასდროს ყოფილა უნივერსიტეტი. იქაურ ბიჭებს შორს წასვლა ეზარებოდათ და უსწავლელები
ზურა ოდილავაძე - მოგზაურობა მიქარიაში
კარაველა ,,არგოთი“ დიდი დიღმის ნავსადგურიდან ღია ზღვაში გავედით და ერთ კვირაში ქალაქ ქათქათას პორტში ღუზა ჩავუშვით. მოგზაურობის პერიპეტიების აღწერით თავს არ შეგაწყენთ – დიდი არაფერი მომხდარა.
კობა ცხაკაია - ტიულის ფარფატა კაბა
გაჩერებასთან ახლოს, მაღაზიის წინ, ტიულის ფარფატა, თეთრ კაბაში გამოწყობილი ბალერინას მანეკენი Croise-ეს პოზაში იდგა. მისი აქ ყოფნა არც ადგილს შეეფერებოდა და არც ორ პროსპექტს შორის გამოკვეხებულ ქუჩას,
ეთგარ კერეტი - სამი მოთხრობა. თარგმანი დალილა გოგიასი
შოუს ბოლოს კურდღელს ქუდიდან ვაძვრენ. ყოველთვის ასე ვაკეთებ, რადგან ბავშვები გიჟდებიან ცხოველებზე. ყოველ შემთხვევაში, ბავშვობაში მე ვგიჟდებოდი. სულ ბოლოს კურდღელს ჩამოვატარებ ხოლმე. ყველა ბავშვს
ახალი სტატიები
ზურაბ კიკნაძე - ღვთის ქმნილება და ადამიანის კულტურა 21:48მილან კუნდერა - ცენტრალური ევროპის ტრაგედია (თარგმანი - ნუგზარ კუჭუხიძისა) 21:37ნინო უძილაური - ლექსები 21:24იოსებ ჭუმბურიძე - პორტრეტები ლირიკოსის პროზაში 21:13თეონა დოლენჯაშვილი - Animal Planet 21:01ეთერ სადაღაშვილი - გაიღვიძე, საქართველო 23:42ხათუნა თავდგირიძე - ნიბელუნგების ბეჭედი 23:24თემო ჭახნაკია - ლექსები 23:12
პირადი კაბინეტი
სხვადასხვა